เรื่องราวในอดีตเราไม่สามารถลบเลือนได้ แต่เราสามารถทำให้มันมันดีกว่าเดิมได้
น้ำลืมอดีต สำหรับหญิงสาวผู้ที่ต้องการลืมอดีต ที่แสนลำบากใจ อย า กให้ทุกท่านอ่ า นให้จบนะคะ
มีหญิงสาวคนหนึ่งเธอมีอดีต ที่แสนเ ล วร้ า ย เจ็ບช้ำ และขื่นขม จึงอย า กที่จะลบมันออกจากความทรงจำ แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ไม่สามารถลืมเลือนไปได้
ทำให้ชีวิตของเธอ ต้องระทมทุกข์เป็นอย่างมาก เพราะแม้ปัจจุบันเธอจะมีชีวิตที่ดีขึ้นแล้ว แต่เหตุการณ์ในอดีตที่ผ่านมาแล้วนั้น เมื่อนึกถึงทีไร ก็ทำให้ต้องปວดร้าวใจเสียทุกที
“อดีตที่ผ่านมาของเรานั้น เสมือนรอยด่างพร้อยในชีวิต หากสามารถลบอดีตที่แสนขื่นขมออกไปได้ เหมือนกับว่า ไม่เคยมีเ รื่ อ งร้ า ยเกิດขึ้นกับเรามาก่อนเลยก็คงจะดี ชีวิตของเรา คงจะมีความสุข เหมือนกับคนอื่นเขาเสียที”
“หากโลกเรานี้ มีน้ำวิเศษ ที่เมื่อดื่มแล้ว สามารถลืมอดีตได้ เหมือนดั่งใน นิทานก็คงจะดี”
เพื่อนบ้านของหญิงสาว ได้ยินเข้าพอดี จึงได้พูด กับหญิงสาวว่า
“ได้ยินมาว่า มีนักพรตปริศนาผู้หนึ่ง ท่านสามารถช่วยเหลือ ผู้ตกทุกข์ได้ย ากได้ทุกเ รื่ อ ง บางที ท่านอาจจะมีน้ำลบอดีต เหมือนดังในนิทานก็เป็นได้ ลองเดินทางไปให้ท่านนักพรต ช่วยเหลือดูสิ”
เธอจึง ตั ดสินใจ เดินทางไปยัง เขาปัญญายุทธ
หญิงสาว “ขอประทานโทษ ท่านนักพรต เฉินกุ๊ยเซียง อยู่หรือไม่คะ”
นักพรตตอบ “ข้าเอง มาหาข้า มีเ รื่ อ งเดือดเนื้อร้อนใจอะไรอย่างนั้นหรือ” นักพรตเฉินกุ้ยเซียง ถามด้วย ความเมตตา
หญิงสาว “คารวะท่านนักพรต ข้าน้อยมีเ รื่ อ งทุกข์ใจเป็นอย่างมาก จากอดีตอันแสนเ ล วร้ า ยที่ข้าได้พานพบมา แม้จะพย าย ามลืมเลือนสักเพียงใดก็ไม่อาจลืมได้”
นักพรต “ถึงแม้จะเป็นอดีตที่เ ล วร้ า ย แต่เมื่อมันผ่านมาแล้ว เหตุใดมันจึงยังทำให้แม่นางทุกข์ใจได้อีก”
หญิงสาว “เพราะอดีตในครั้งเก่านั้น เป็นเหมือนรอยด่างพร้อยที่คอยตอกย้ำให้นึกถึงแต่เหตุการณ์เก่า ตลอดเวลา แม้ปัจจุบันจะ มีชีวิตที่ดีเพียงใด แต่เมื่อนึกได้ว่า เคยมีอดีตที่เ ล วร้ า ย ก็ทำให้ข้าน้อย มิอาจมีความสุขกับปัจจุบันได้เลย”
หญิงสาว คุ ก เข่าลง แล้วเอ่ยต่อไปว่า
“ข้าทุกข์เหลือเกิน ท่านนักพรตพอมีทางช่วยเหลือข้าได้หรือไม่” หญิงสาวเอ่ยด้วยสีหน้า ทุกข์ระทม
นักพรต “แม่นางโปรดยืนขึ้นก่อน แล้วเชิญตามข้ามา”
เฉินกุ้ยเซียงให้หญิงสาวไปที่โต๊ะ และได้นำกาน้ำกับถ้วยใบหนึ่ง ออกมา ซึ่งในถ้วยใบนั้นมีน้ำอยู่ค่อนถ้วย
นักพรต “แม่นาง โปรดดื่มน้ำในถ้วยนี้เถิด”
หญิงสาว “หรือนี่จะเป็น น้ำลืมอดีต”
นักพรต “หากเจ้า จะเรียกเช่นนั้น ก็ย่อมได้” หญิงสาวจึงหยิบถ้วยน้ำมาดื่มด้วยความดีใจ
แต่เมื่อน้ำในถ้วยนั้นได้สัมผัสกับปาก ของหญิงสาวก็ต้องรีบวางถ้วยใบนั้น ลงทันที เพราะน้ำที่ดื่มนั้น มีรสเค็มเป็นอย่างมาก
หญิงสาว “ท่านนักพรต ท่านเอาน้ำอะไรมาให้ ทำไมจึงมีรสชาติเค็มปี๋เช่นนี้”
นักพรต “ต้องขอโทษด้วย ถ้าอย่างนั้น ข้าจะเติมน้ำเปล่าลงไปในถ้วยอีกสักหน่อยนะ เผื่อรสชาติจะดีขึ้น” นักพรตจึงรินน้ำเปล่าจากในกาเพิ่มอีก
นักพรต “แม่นางลองดื่มดูอีกทีสิว่า รสชาติดีขึ้นรึยัง”
หญิงสาว “ค่อยยังชั่ วแล้วค่ะ รสชาติพอกินได้ แต่ยังมีรสเค็มอยู่บ้าง”
นักพรต “ถ้าอย่างนั้น ข้าจะเติมน้ำเปล่าลงไปในถ้วยอีกสักหน่อยนะ ” นักพรตรินน้ำเปล่าลงไปอีก
หญิงสาว “น้ำในถ้วยนี้มีรสจืด จนแทบไม่หลงเหลือความเค็มอีกแล้ว ดื่มได้สบายเลย”
ทันใดนั้นหญิงสาว ก็เข้าใจ ในทันที
นักพรต “อันว่าอดีตที่แสนเ ล วร้ า ย ก็เปรียบเหมือนดั่งเกลือในน้ำ ที่มีรสเค็ม ทำให้มิอาจดื่มกินได้ แต่หากเราหมั่นเติมสิ่งดี ลงไป เหมือนเราเติมน้ำเปล่าเข้าไป ย่อมทำให้น้ำที่มีรสเค็มมาก ค่อย จางลง”
“จนในที่สุด ก็กลายเป็นน้ำที่เราสามารถดื่มกินอย่างมีความสุขได้ เพียงแม่นางหมั่นเติมสิ่งดี ให้กับชีวิต ไม่เติมสิ่งร้ า ย เข้าไปอีก ก็จะทำให้อดีตที่แสนเ ล วร้ า ย ด้อยค่า ด้อยราคาลงไปเอง”
“ถึงแม้ว่ามันจะยังอยู่ก็ตาม แต่ก็ไม่สามารถสร้างความทุกข์ใจให้กับเราได้ เพราะมันเจือจางลงแล้วนั่นเอง”
ที่มา แบ่งปันสาระ
