อย่าพูดเรื่องบินสูงในฝูงนกเล็ก คิดจะไปให้ไกลกว่าเดิมต้องอ่าน
มีนิทานเรื่อง นกอินทรีย์ กับ ลูกไก่ เรื่องมีอยู่ว่า…
วันหนึ่ง.. ลูกนกอินทรีย์พลัดตกจากรัง
มีแม่ไก่มาพบเข้า จึงเอามาเลี้ยงรวมกับลูกๆของตน
เมื่อโตขึ้น ลูกนกอินทรีย์ก็ไม่รู้ว่าตัวเองบินได้
เพราะ.. เติบโตมากับฝูงไก่ ที่คอยเดินเขี่ยหาอาหารตามพื้นดิน
วันหนึ่ง ลูกนกอินทรีย์ที่หลงอยู่ในฝูงไก่แหงนมองขึ้นไปบนท้องฟ้า…
เห็นนกอินทรีย์ปีกกว่างใหญสง่างาม.. บินโฉบไปมา
จึงถามแม่ไก่ว่า… ” นั่นคือนกอะไร…? “
แม่ไก่ตอบ… ” นั่นคือนกอินทรีย์ เป็นสัตว์ปีกที่น่าเกรงขาม และ สง่างามมากที่สุด “
นกอินทรีย์จึงถามแม่ไก่ต่อว่า… ” แล้วเราจะเป็นอย่างนั้นได้อย่างไร..? “
แม่ไก่ตอบ… ” เป็นไปไม่ได้ เลิกคิดแบบนั้นเถอะ เราเป็นแค่ไก่ ลำพังแค่บินให้ข้ามพุ่มไม้ยังยากเลย “
แล้วแม่ไก่ก็ก้มหน้าคุ้ยหาเศษอาหารตามพื้นดินต่อไป…
ปล่อยให้ลูกนกอินทรีย์จมอยู่กับความคิดที่ว่าเราเป็นได้แค่ไก่…!!
จงอย่าพูดเรื่องบินสูงในฝูงไก่ หรือ ฝูงนกกระจอก(นกเล็ก)
เพราะนอกจากพวกมันจะ ” ไม่เข้าใจ “ มันยังคอยทำให้คุณ ” เสียความมั่นใจ “
จำไว้ว่า… ถ้าอยากบินสูงเหนือฟ้าอย่างสง่างาม และ น่าเกรงขาม
ก็ต้องทำตัวเหมือน ” นกอินทรีย์ “ ที่คอยบินสูงอยู่ตลอดเวลา
สายตามองหาเป้าหมายได้ชัดเจน.. แล้วบินโฉบลงมาหาเป้าหมายแบบตรงเป้า..!!
ถ้าไปปรึกษาไก่เรื่องบินหาอาหารไก่ก็จะบอกคุณว่า… ” เพ้อเจ้อ “
แกไปบินให้พ้นยอดต้นไม้ซะก่อนเถอ…!!
ถ้าไปปรึกษาอินทรีเรื่องบินหาอาหาร
อินทรีก็จะบอกคุณว่า… ” ก็ดีนะ ” แต่ทำไมแค่บินข้ามต้นไม้ล่ะ..?
” ทำไมไม่บินข้ามภูเขา ไปหาแหล่งอาหารใหม่ๆที่หลังเขาลูกอื่นๆไปเลย “
