อานิส งส์ล้าง ห้องน้ำวั ด แก้ดด วง ตกต่ำ ให้ชีวิต ก้าวหน้ า ยิ่งขึ้น
อย ากจะแน ะการสร้างบุญสร้างกุศลให้กับทุกๆท่าน ในหลายคนเวลาที่เข้าวัดเวลาที่คิดอย ากจะทำบุญก็มักจะใส่บาตร ถวายสังฆทาน ให้อาหารปลา แต่คุณรู้หรือไม่ว่าการทำบุญด้วยการล้างห้องน้ำวั ดนั้น
มีเรื่องราวที่มากมายจนเชื่ อว่าหลายๆคนไม่เคยรู้ว่า บุญกุศลที่ได้จากการล้างห้องน้ำวัดนั้นมีอย่ างมากมาย ม หาศาลหลายๆคนทำบุญด้วยการลงแรง หรือที่เราเรียกกันว่าเวยย าวัจจมัย เป็นหนึ่งในบุญกิริย าวัตถุ 10 สำหรับการช่ว ยเหลือผู้อื่นในงานที่ชอบ และในการล้างห้องน้ำวั ดก็เป็นหนึ่งในนั้น
พร ะไพศาล วิสาโล ได้ทำการอธิบายความหมายของเวยย าวัจจมัยเอาไว้ว่า เป็นการทำบุญด้วยการข วานขวายการรับใช้ รวมถึงการช่วยเหลือส่วนรวม เช่น การดูแลรักษ าสิ่งแวดล้อม
การรักษ าสมบัติของสาธารณะ การชั กชวนให้ผู้อื่นเป็นคนดี
เข้าวั ดเข้าวา การเป็นจิตอาสาสำหรับช่ว ยเหลือผู้ที่เดือดร้ อน หรือแม้แต่การเป็นอาสาสมัครช่ว ยเหลืองานปฏิบัติธรรม ช่ว ยเหลืองานส่วนรวมที่ไม่จำเป็นต้องช่ว ยงานวัด นั้นก็ถือว่าเป็นการบำเพ็ญวยย าวัจจมัยเช่นกัน
อ านิสงส์ของการล้างห้องน้ำ
ในสมัยพุทธกาล ม หาเศรษฐี สามีภรรย าแห่งพร ะนครโกสัมพีมีบุตรนามว่า พากุละ หลังจากเกิดได้เพียง 5 วัน มารดาบิดาพร้อมด้วยเครือญาติ ได้พา เ ด็ ก น้อยไปอาบน้ำชำระร่างกาย ที่แม่น้ำคงคาอัน ศั กดิ์สิ ทธิ์
ระหว่างที่คนใช้กำลังอาบน้ำให้อยู่นั้น มีปลาตัวใหญ่ว่ายผ่านมา เห็นก็เข้าใจว่าเป็นอาหาร จึงกลืนเข้าไปในท้องแล้วว่ายน้ำหนีไป สร้างความเ สียใจ แก่มารดาและบิดาเป็นอย่ างยิ่ง ด้วยอำนาจบุญญ าธิการของ เ ด็ กพากุลเมื่อเข้าไปอยู่ในท้องปลาก็ไม่ได้รับอันต ร าย แต่อย่ างใด
กลับนอนสบายเหมือนอยู่บนที่นอนธรรมดา ในทางกลับกัน ปลายั กษ์กลับรู้สึกเดื อ ดร้อนกร ะวนกร ะวายเที่ยวแหวกว่ายไปต ามกระแสน้ำ จนติดต าข่ายของชาวประมงที่อาศัยในนครพาราณสี สามีภรรย ามหาเศ รษฐีแห่งเมืองพาราณสีซื้อปลายั กษ์ตัวนี้ไป
หลังจากเปิดท้องปลาและพบเ ด็ กน้อยนอนอยู่ในนั้น ก็เกิดความรักใคร่ราวกับว่าเป็นบุตรของตนจึงเลี้ยงดูพากุละเป็นอย่ างดี ข่าวของ เ ด็ กน้อยในท้องปลาแพร่มาถึงเมืองโกสัมพี หลังเ ศรษฐีและภรรย าทราบเรื่อง ก็รู้ทันทีว่าเป็นบุตรชายของตน จึงรีบเดินทางมายังกรุงพาราณสีเพื่อขอคืน
แต่เ ศรษฐีแห่งเมืองพาราณสีไม่ยอมคืนให้ พร้อมบอกว่า เราเป็นผู้ซื้อปลาตัวนี้ ดังนั้นที่อยู่ในค รรภ์ของปลา ก็ถือเป็นสมบัติของเราด้วยเช่นกัน เมื่อตกลงกันไม่ได้ เ ศรษฐีทั้งสองฝ่ายจึงได้ถวายฎี กาต่อพ ระเจ้าพ ร ห มทัตผู้มีปัญญ ามาก
พ ระองค์ทรงวินิ จฉั ยว่าเ ด็ กน้อยผู้นี้เป็นผู้มีบุญญ าธิการมาก พ่อแม่เพียงสองคนไม่สามารถเลี้ยงดูเขาได้ จึงตัดสินให้ผู้นี้มีบิดา 2 คนและมารดา 2 คน พร้อมให้ทั้งสองตระกูลช่วยกันเลี้ยงดู โดย ผลัดกันเลี้ยงคราวละ 4 เดือน ตั้งแต่นั้นเ ศรษฐีทั้งสองตระกูลก็เลี้ยงดู เ ด็ กน้อยเป็นอย่ างดี
