เขียนไว้ดีมากอย า กให้ลูก ได้อ่ านแม่ คนนี้ชอบขอแต่เงิ น
“เ บื่ อมาก มีแม่ที่ขอแต่เงิ น” อย ากให้คนเป็นลูกได้ อ่ า นผู้ให้กำเนิดลูกขึ้นชื่อว่าแม่แล้ว เ รื่ อ งของ
พระคุณแม่นั้น ก็หาที่เปรียบเทียบไม่ได้ ยิ่งกว่าท้องฟ้ามหาสมุทรนั่นเอง ฉะนั้น ไม่ว่าเราจะตอบแทนพระคุณท่านอย่ างไร ก็ไม่มีวันทัดเทียมกับพระคุณ ที่ท่านทำให้เราเกิດมาได้ อย่ างเ รื่ อ งต่อไปนี้
ที่อย ากจะฝากให้เป็นข้ อ คิ ด กับใครหลายคน ที่ยังมีความคิดแบ บนี้อยู่ จะได้เปลี่ยนความคิด เ สี ยทีนะมีชายหนุ่มคนหนึ่ง เพิ่งเป็นเศรษฐี ด้วยลำแข้งตัวเองเมื่อไม่กี่ปีก่อน
มารดาของเขาสิ้นบุญที่บ้านนอก เขาไปร่วมงาน ศ พ ทั้ง ที่เขาไม่ชอบคุณแม่เลย เพราะคุณแม่ของเขาเอาแต่ ขอเงิ นจากเขา เดือนไหนที่เขาไม่ได้ส่งเงิ นกลับบ้าน แม่ของเขาจะโทรมา เปิดปากก็ ด่ า ขโมงโฉงเฉง
เป็นแม่ประเภทที่เอาแต่เงิ นจริง ยิ่งຣวຢมากขึ้นเท่าไร แม่ก็ยิ่งขอเงิ นมากขึ้น เท่านั้นแต่เมื่อกลับถึงบ้าน เขาก็ยังอดร้องไห้โฮไม่ได้ เพราะเขายังตะขิตตะขวงใจ ที่ต้องไปทำงานไกล ไม่ได้อยู่ดูแลคุณแม่ แม้จะเป็นแม่ที่ ”เอาแต่เงิ น” เขาก็ยังอดรู้สึก ติดค้างคุณแม่ไม่ได้
หลังงาน ศ พ ก่อนที่เขาจะกลับ พี่ใหญ่ของเขาได้ ยื่นซองเล็กซองหนึ่งให้เขาบอกว่าคุณแม่สั่งนักสั่งหนา
ว่าต้องมอบให้เขา เขาเปิดซองออกอย่ างระมัดระ วัง ในนั้นมีสมุดเงิ นฝากธนาคารเล่มหนึ่ง และ จดหมายฉบับหนึ่ง สมุดเงิ นฝากเป็นชื่อของเขา มีเงิ นฝากเป็นหลาย สิบล้านบาท
ในจดหมาย เขียนว่า…
“ลูกชายในบรรดาลูก ของแม่ คนที่ทำให้แม่กังวลมากที่สุด คือลูก ตั้งแต่เล็กลูกไม่ขยันเรียนหนังสือ สุ รุ่ ย สุ ร่าย แถมใจกว้างกับเพื่อนฝูง พอลูกจะขอมาสู้ในเมืองหลวง
แม่ก็กังวลเพียงว่าลูกจะ ต ก ระกำเป็น ไ อ้ จ ร จั ด
ดั งนั้u แม่จึงบังคับให้ลูกส่งเงิ นกลับมา ให้แม่ทุกเดือน เพื่อจะได้กระตุ้นให้ลูกไปหาเงิ นให้มากขึ้น ในขณะเดียวกันก็เป็นการช่วยลูก เก็บเงิ นอีกทางหนึ่ง เงิ นที่ลูกให้แม่ แม่ไม่ได้ใช้แม้แต่แดงเดียว พี่ชายของลูก
ดูแลแม่ดีอยู่แล้วตอนนี้ ลูกเอาไปใช้ให้คุ้มเถิด”พ อ อ่ า น จ บ เขา ท รุ ด ลงบนพื้น ท รุ ด อยู่เช่นนั้นเป็นนานถ้ายังมีพ่อแม่อยู่ ก็ ทำหน้าที่ลูกให้ดีที่สุด อย่ าทำอะไรที่จะรู้สึก เ สี ย ใจภายหลังก็พอ
